Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

possessionem interrumpere

  • 1 interrumpere

    1) разрывать, уничтожать, via interrupta (1. 1 § 6 D. 43, 19). 2) прерывать, interr. usucapionem (1. 5 D. 41, 6. 1. 12 § 2. D. 49, 15);

    possessionem (1. 44 D. 24, 1. 1. 5 D. 41, 3);

    servitutem (1. 30 § 1 D. 8, 2. 1. 38 D. 8, 3);

    tempus (1. 40. 4, 61).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > interrumpere

  • 2 adversus

    I.(adi.) 1) противный, adv. voluntas (1. 6 § 2 D. 33, 8);

    pars adv., противная сторона в процессе (1. 4 § 4 D. 3, 2).

    2) неблагоприятный, adv. casus, evenlus (1. 1 pr D. 4, 6. 1. 3 § 7 D. 27, 4);

    adv. valetudo (см.);

    adversa, труды, adv. hiemis (1. 26 C. Th. 13, 5).

    II. (praep.) 1) против, adv. edictum, Sctum, voluntatem testatoris facere aliquid (1. 52 D. 18, 1. 1. 38 § 3 D. 32. 1. 102 pr. D. 50, I7);

    causam ajere adv. aliquem (1. 10 D. 3, 1);

    appellare, provocare adv. aliquem, adv. sententiam (1. 18 D. 48, 2. 1. 1 pr. D. 49, 4);

    servitutem habere adv. aliquem (1. 16 D. 8, 4);

    possessionem interrumpere adv. aliquem (1. 5 D. 41, 3).

    2) в отношении к, ius hereditatis retinere adv. aliquem (1. 4 D. 38, 16): sententiae acquiescere adv. aliquem (1. 3 § 1 D. 49, 1);

    pertinere adv. aliquid (1. 21 D. 1, 18);

    iactura adv. substantiam (1. 21 D. 1, 18).

    3) no (secundum), напр. bon. possessio adv. (против. contra) tabulas (Ulp. XXVIII, 1);

    testari adv. leges civitatis suae (UIp. XX. 14. Другие читают secundum вместо adv.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > adversus

  • 3 interpellare

    1) обращаться к кому в речи а) напоминать должнику (1. 4. § 4 D. 18, 3. 1. 24 § 2. 1. 32 pr. D. 22, 1. 1. 2 D. 22, 2. 1. 23 D. 44, 7. 1. 23. 24. 49 § 3 D. 45, 1);

    b) citare: вызывать должника в суд, ad tribunal interp. aliquem (1. 13 § 3 D. 47, 10); призывать кого-лб. к ответу, привлекать к суду (1. 1 D. 20, 5. 1. 45 D. 26, 7. 1. 21 pr. D. 50, 1. 1. 3 C. 4, 12. 1. 4 C. 11, 35);

    d) требовать (1. 3 C. 8, 20); е) просить кого о чем, обращаться к (adire): interp. Praesidem, iudicem (1. 14 D. 2, 4. 1. 12 D. 2, 4. 1. 12 pr. D. 11, 7. 1. 9. 41 C. 2, 4. 1. 6 C. 4, 32. 1. 5 C. 7, 14);

    f) делать неприличное предложение, appellare: mulierem puellamve interp. (1. 1 § 2 D. 47, 11).

    2) запрещать, мешать, fundo frui interpellari (1. 33 D. 19, 2);

    interp. manumissionem (1. 30 D. 17, 1), venditionem (1. 6 D. 33, 5), iurisdictionem alicuius (1. 36 § 2 D. 40, 5. 1. 18 § 2 D. 8, 6);

    si nulla praescriptione tua interpellatur petitio (1. 6 C. 7, 32).

    3) interrumpere, прерывать, interp. usucapionem (1. 1 § 7 D. 7, 9. 1. 32 § 1 D. 8, 2. 1. 29 D. 13, 7. 1. 33 § 6 D. 4l, 3. 1. 1 § 4 D. 50, 4);

    possessionem (1. 16 D. 23, 5. 1. 13 D. 41, 4. 1. 2 pr. D. 41, 5).

    4) потребовать чего, bona alicuius interp. (1. 5 C. 10, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > interpellare

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»